تاسف

این متن رو از من به یادگار داشته باشین“راضی باش” به هرچی اتفاق افتاد که اگه خوب بود زندگیتو “قشنگ” کرد و اگه بد بود تو رو “ساخت”“مدیون باش” به همه آدمای زندگیت که خوباش بهترین “حسارو” بهت میدن و بداش بهترین “درسارو”“ممنون باش” از اونی که بهت یاد داد همه شبیه “حرفاشون” نیستن و همیشه همونجوری که می‌خوای “پیش نمیره”بنطرم ﺍﮔﺮ میخوﺍﻫﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﺪﺣﺎﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﮔﺮﻩ ﻧﺰﻥﺧﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍﺣﺖﺗﻮ ﮐﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﯽﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﺣﺎﻟﺸﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖاجازه ندهیدکلمات دیگران باعث دردتان شوند. ، سخنان دیگران باعث رنجش تان شوند.اعمال دیگران زنجیرهایی برای زندانی کردن تان شوند. ، نابینایی دیگران هدف تان را پنهان کند.، ناباوری دیگران عشق تان را لکه دار کند.:اجازه دهیدکلماتتان باعث قوت قلب دیگران شود،  الهام بخش شان باشد و مسیرشان را روشن کند.اعمال تان زنجیرهای دیگران را باز کند.، دست هایتان چشم بند را از دید دیگران کنار بزند.عشق تان یک نمونه ی درخشان برای دیگران باشد، الهام بخش باورشان شوید.و در پایان اجازه دهید محبت شما نمایشی از محبت خدا باشد… نوشته شده در یکشنبه بیست و چهارم بهمن ۱۴۰۰ساعت 1:43 توسط وفا| تاسف...

همه به فکر خودمان هستیم. همین است که کارها به سامان نمی رسد. اگر تغییر رفتار بدهیم و همه به فکر همدیگر باشیم، مطمئن باشیم همه چیز درست می شود. فکر می کنم تغییر رفتاری چنین را بشود دریافتی جامعه پرداز و انسان ساز دانست از آیه شریفه «ان ا... لایغیر ما بقوم حتی یغیر ما به انفسهم». تا تغییر رفتار ندهیم، تا بردارهای حرکتی تغییر مسیر ندهد، وضع همین خواهد بود که هست.وضع مطلوب، روزی مردمانی است که روزهای خود را با تغییر آغاز می کنند. سال نو که خود آغازی است بر قرن نو، می تواند بهنگام ترین زمان برای تغییر در مسیر اصلاح باشد؛ اصلاحی که ما را از فردنگری، منفعت طلبی فردی و گروهی به کلان نگری و تلاش برای رسیدن به منافع ملی ارتقا دهد. آن وقت نه تنها کشور به توسعه خواهد رسید که یکان به یکان ما هم موفقیت را در زندگی، رفیق هر لحظه مان خواهیم دید.چیزی که به تنهایی دنبالش می گردیم و دست وپای دیگران را هم لگد می کنیم اما به نتیجه نمی رسیم. گاهی دست در جیب این و آن هم می بریم و حتی به خلاف و اختلاس، بیت المال را به مال البیت تبدیل می کنیم اما بازهم به آنچه می خواهیم، نمی رسیم. دریغا که این «نرسیدن» را مدام تکرار می کنیم و خالی دست و دلمان را تجربه ای هزارباره می کنیم و باز هم درس نمی گیریم!این می شود که دیگران ما را به عنوان عبرت خواهند خواند.این هم درس روزگار است که هرکس، هر قومی، از تجربیات، عبرت نگیرند، خود به «عبرت» دیگران بدل خواهند شد. سال، نو شد. قرن، نو شد. ما هم نو بشویم تا روزگارمان بهتر شود. به فکر هم باشیم. همه توانمان را بگذاریم و با قصد قربت برای هم کار کنیم تا حال همه خوب شود.رمضان که به وصف کریم، متصف است، بهترین فرصت است تا زیستن برای هم و برکت یافتن در یاری هم را تجربه کنیم. برا تاسف...

شیطان، با یکی از اولیای خدا همکلام شد و گفت دو نکته می گویم گوش کن! گفت:"از حسـد بپرهیز، زیـرا آنچه کـه باعث شـد مـن از نـزد خداونـد رانده شـوم و مـردم را گمـراه کنـم، همین حسـد بـود." شـیطان در ادامـه گفـت:"یـک نصیحـت دیگـر هـم دارم و آن ایـن اسـت کـه مواظـب بـاش مبـادا حـرص بخـوری، زیـرا آنچـه کـه آدم را از بهشـت رانـد، حرص بـود.دو آتش است حسد و حرص که چون شعله کشد همه چیز را می سوزاند حسد ابلیس را از بهشت راند و حرص، آدم را. پس چگونه خواهد بود که ما با حسدِ متراکم شده و حرص هر روز انبوه تر شده توقع داریم،از صراط بگذریم و به بهشت برسیم. وقتی خدا بر عبادات چند هزار ساله ابلیس قلم کشید، وقتی حضرت آدم را به هبوط واداشت ...کبر هم دیگر گناهی است که شیطان داشت که در بسیاری از ما ها تکرار می شود. هرچه بزرگتر می شویم کبر بیشتر و بیشتر در ما قد می کشد. پُست و مقام و جایگاه و ثروت و قدرت و حتی دانش که می تواند ارزش افزا باشد را به خدمت می گیرد کِبر و به ضد ارزش تبدیل می کند. ضد ارزشی که مدام به تکثیر مشغول است و آتش به خرمن انسانیت می زند. حرص که بیاید، سیری ناپذیری چنان گسترده خواهد شد که نه تنها به سفره دیگران دست داز می کند که لقمه نیم خورده را هم از گلوی دیگری بیرون می کشد.تکبر هم که جا باز کند، دیگران را به تحقیر خواهد نگریست و خود را چنان بزرگ خواهد پنداشت که شکستن بت شکل گرفته در جان و نگاهش تبر لازم شود.نکته ای که به عنوان یک" باید" در نظر داشت این است که مراقبت اخلاقی را چون رعایت بهداشتی در نظر داشته باشیم. همان طور که این آسان تر و کم هزینه تر از درمان است.  نوشته شده در پنجشنبه پنجم خرداد ۱۴۰۱ساعت 0:54 توسط وفا| تاسف...